‘s Middags werd in de kerk de Vastenestafette-kaars aangestoken als teken van Gods aanwezigheid in ons midden en om zichtbaar te maken dat wij deel zijn van een grotere gemeenschap. Na een kort gebed hield dhr. Aad van Vliet een presentatie over zijn ervaringen bij zijn bezoek aan het Vastenaktieproject op de Filippijnen.
Aad blijkt een enthousiast verteller. Hij benadrukte de ernstige situatie van de Manyan in Mindoro. Het feit dat 30% van de Filipino’s daar onder de armoedegrens leeft en 10% regelmatig honger heeft werd ondersteund door de beelden die hij toonde. Hij vertelde over de problemen bij het verkrijgen van de land- en gebruiksrechten van de bosgronden waarop de Manyan al van oudsher wonen. Door het grillige gedrag van de overheid zijn ze er nooit zeker van of ze dit blijven behouden of dat de grond toch ten deel zal vallen aan de mijnbouw voor het delven van goud. De beelden van de afgegraven en kale stukken natuur van de mijnbouw zijn schokkend, zeker na al de plaatjes van blauwe luchten en prachtig groene bossen met bananen- en palmbomen. Temeer omdat de mijnbouw ook zorgt voor erosie en het drinkwater uit de rivier vervuilt.
We lachen om het verhaal over de jeepney’s waarmee het reisgezelschap van Aad is vervoerd tijdens hun reis. Van buiten zijn ze prachtig om te zien, mooi beschilderd, maar van binnen is er geen enkel comfort. Banken zijn er niet, dus het is zitten tussen de bagage op de bodem in de tropische hitte van 35 graden. Waar Filipino’s rustig met 25 of meer in een jeepney kunnen, schijnen 14 Nederlanders met bagage maar met moeite te passen. Aad was jaloers op het eelt wat de Fillipino’s op hun achterwerk hadden!
Daarna nog meer prachtige beelden van het bos en het oogsten van de bosvruchten voor het voedselfabriekje. De Fillipijnse dames klimmen behendig in een metershoog limoenboompje met een dikte van nauwelijks onze pols. De mand waarin de oogst wordt verzameld dragen ze met een hengsel op hun voorhoofd. De Fillipino’s op de beelden zien er dan ook afgetraind en zeer mager uit.
De Manyan zijn zuinig op hun bosvruchten en plukken nooit de hele vrucht weg, dan groeit de plant weer lekker snel aan. Al ze een keer teveel plukken, dan trekken ze stekjes en planten die weer terug. De opbrengst van de oogst wordt eerst geruild onder elkaar en de rest gaat naar het voedselfabriekje voor het maken van verkoopbare produkten. Het geld wat ze daarmee verdienen wordt besteed aan vis en de rijst die ze 1 keer per week eten. En ook aan het voortgezet onderwijs voor de kinderen en de kosten voor de dokter of medicijnen.
Tenslotte spreekt Aad met bewondering over de cultuur van de Manyan, het prachtige hout-, vlecht- en weefwerk en hun omgang met de natuur. Hij sluit af met een tekst op een t-shirt van een Fillipino tijdens zijn reis: Hij (en wij) zijn deel van de oplosssing van het probleem van de Manyan!
We wensen de volgende estafetteplaats: de Petruskerk in Roelofarendsveen een goede kerkdienst en maaltijd toe a.s. donderdag. Veel succes met jullie Vastenaktie!
Ellen Blom, Fatima van der Kooi, Wim van de Ham, Linda Hofmans, Jarka Bruijn, Maaike Broekhuizen, Lisette Kok en Linda Loeve van de MOV-groep Onze lieve Vrouwe Parochie Papendrecht, Alblasserdam en Sliedrecht
